“Kun je even een foto nemen?”. Ik krijg die vraag regelmatig te horen en ik begrijp het ‘m ook. In feite kun je een foto in een fractie van een seconde maken, dus waarom al die poespas er omheen? Veel foto’s zijn in hele korte tijd gemaakt en zijn daarna de hele wereld overgegaan. Je pakt je telefoon en … actie!

Toch moest ik enkele weken geleden weer eens aan die vraag denken. Ik was toen in concertzaal waar ik Vincent Bijlo zou portretteren na zijn voorstelling. Vooraf heb ik mijn huiswerk gedaan en me verdiept in de persoon. Wie hij is, wat hij nog meer doet naast zijn cabaretvoorstellingen, hoe hij in het leven staat. Het viel mij op dat hij naast zijn cabaretvoorstellingen ook regelmatig boeken schrijft en een gewaardeerd columnist is voor onder andere het AD, NRC en UWV. Hij is een vrolijk man en dat zie je vooral in alle foto’s van hem terug. Hij is ook kritisch, wat je natuurlijk van een cabaretier mag verwachten, maar kan hard uithalen naar mensen die iedere keer over zijn beperking beginnen uit een soort medelijden.

Terwijl ik naar zijn muziektheatervoorstelling “Op woeste hoogte” kijk, staan al mijn sensoren op maximaal. Buiten schijnt de zon, de gordijnen zijn gesloten, de zaal is goed gevuld, de temperatuur is goed, warm (dus vervelend rood) theaterlicht verlicht de artiesten, af en toe mengt  dit licht met het relatief koude licht van binnenvallende zonnestralen. Welk idee heb ik voor een goede portretfoto? Ik observeer Vincent en zie dat hij met zijn rechterpols continu een brailleschrift klemt tussen zijn pols en rechtheup. In die houding tast hij volleerd eenvoudig met zijn vingers de brailletekens af. Af en toe zit hij in een oude opa-stoel.

Het lijkt mij mooi om het schrift te betrekken bij het portret. Tegelijk denk ik ook aan de mogelijkheid om Vincent met het publiek er omheen te fotograferen. Dat komt niet vaak voor, maar gaat dat lukken? Ik zou hem dan in een stoel positioneren met het publiek op de achtergrond. Het publiek zit helaas in het donker. Als ik de gordijnen open doe, dan kan hard zonlicht het een stuk lastiger maken om Vincent op de voorgrond er nog uit te laten springen. Hij zit immers in het donker. Ik zou moeten flitsen vanaf een statief om hem nog goed en mooi te kunnen belichten. Gelukkig zie ik al een tijd geen zonnestralen meer. Lukt het sowieso met mijn 24mm lens om voldoende afstand van hem te nemen zodat niet alleen hij, maar ook het publiek nog ruimschoots in beeld komt?

Kortom een hoop overwegingen, maar ook de tijd om ideeën te genereren en in te spelen op de omstandigheden zoals die nu eenmaal zijn. Even een foto nemen? Het kan, maar ik maak liever foto’s.